ฉินท-, ฉินท์ หมายถึง [ฉินทะ-] (แบบ) ก. ตัด, ขาด, ทําลาย. (ป., ส.).
[ฉินทะเริก] น. ฤกษ์ตัดจุก.
ว. อาการที่หายไปหรือจากไปเร็วเกินคาด.
ก. สูญหมด, เสียหมด, หมดเร็ว, ป่นปี้, โดยปริยายใช้เป็นคําด่า คําแช่งหมายความเช่นนั้น. (ปาก) ว. มาก เช่น เก่งฉิบหาย.
[ฉิมพะลี] น. ไม้งิ้ว. (ป. สิมฺพลิ; ส. ศาลฺมลิ).
ว. เร็วเรื่อยไปไม่ขาดสาย เช่น ลมพัดฉิว, เร็วไม่มีติดขัด เช่น แล่นฉิวเดินฉิว; คล่อง, สะดวก. ก. รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที.
(ปาก) ก. ถ่ายปัสสาวะ. น. ปัสสาวะ. ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงของที่ทอดน้ำมัน; อย่างยิ่ง เช่น เงียบฉี่ ร้อนฉี่.
ก. ขาดแยกออกจากกันหรือทําให้ขาดหรือแยกออกจากกัน เช่น ผ้าฉีกฉีกผ้า ฉีกทุเรียน,โดยปริยายหมายความว่า แยกสิ่งที่เป็นคู่หรือเป็นสํารับออกจากกัน เช่น ฉีกตองไพ่.